Karakter ve Ego Hakkında Düşünceler..

Karakter kelimesi Türk Dil Kurumu'na göre:
Fransızca kökenli bir sözcük olup, ilk anlamı olarak ayırt edici nitelik anlamına gelmektedir.Bireyin kendi kendine egemen olmasını, kendi kendisiyle uyum içinde bulunmasını, düşünüş ve hareketlerinde tutarlı, sağlam kalabilmesini sağlayan özellikler bütünü.

Karakterli Olmak üzerine güzel bir hikaye (Bu hikayeyi ben Can Dündar'ın bir belgeselinde Devlet Bahçeli'nin bir anısı olarak hatırlıyorum)

Sınıf öğrencilerin gürültü ve patırtısıyla sallanırken sert görünümlü hoca kapıda beliriyor. Sınıfa bir bakış atıp kürsüye geçiyor. Tebeşirle tahtaya kocaman bir 1 rakamı çiziyor. 
"Bakın" diyor, "Bu, karakterdir. Hayatta sahip olabileceğiniz en değerli şey..." Sonra 1'in yanına 0 (sıfır ) koyuyor: "Bu, başarıdır. Başarılı bir karakter 1'i 10 yapar." Sonra bir 0 (sıfır ) daha...: "Bu, tecrübedir. 10 iken 100 olursunuz." Sıfırlar böyle uzayıp gidiyor: Yetenek... Disiplin... Sevgi... Eklenen her yeni 0 (sıfır )'ın kişiliği 10 kat zenginleştirdiğini anlatıyor hoca... 
Sonra eline silgiyi alıp en baştaki 1'i siliyor. Geriye bir sürü sıfır kalıyor. Ve hoca yorumu patlatıyor: 
"Karakteriniz yoksa öbürleri hiçtir."

Halk arasında söylenen bir söz vardır; sağlam karakterli ya da karakteri bozuk diye.. Sağlam karakterli insanlar, şartlar ne olursa olsun; ne tür zorluklarla ya da ne tür varlıkla karşılaşırsa karşılaşsınlar, kişiliğindeki özelliklerden hiçbir şekilde taviz vermezler.

Gelelim Ego'ya..
Ego kelimesi de Latince kökenli olup, "Ben" anlamındadır. Freud'un sözüyle ego şahlanmış bir at üzerindeki şövalye gibidir.

Ego insanın hem özne boyutunu tanımlayan irade, bilinç ve vicdanı hem de onun nesne boyutunu tanımlayan, dürtülerini, iç isteklerini, tutkularını, içsel enerji kaynaklarını içine alan çok boyutlu bir komplekstir.

Başka bir bilgi de:
Psikoloji'de Yansıtma olarak ciddi bir rahatsızlıkmış.
(Buradan alıntı yapılmıştır. )

Ne kadar güzel tespitler :)

İşin özü bu..

Hepimiz insanız, hatalar yapıyoruz.

Her hata bir öğrenme fırsatıdır, ders almadır.

Bugün bu yazıyı niye yazdım? Elbette nedenlerim vardı. Açıklama gereği duymuyorum. Hep Ataol Behramoğlu'nun bir şiiri geliyor aklıma.

   "Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var."


Ve kederi de yaşamalısın, namusluca, bütün benliğinle
Çünkü acılar da, sevinçler gibi olgunlaştırır insanı
Kanın karışmalı hayatın büyük dolaşımına
Dolaşmalı damarlarında hayatın sonsuz taze kanı